Σαν κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλίας , αφορμώμενοι από μία εκδήλωση στο Μοντανέμα, και λόγω των πολύ καλών κριτικών, ανυπομονούσαμε να επισκεφθούμε και να μείνουμε σε αυτό το "παραδοσιακό χωριό". Είναι πράγματι μοναδικής αρχιτεκτονικής, με σεβασμό στη φύση. Χωμένο μέσα στο δάσος, εκπληκτικό τοπίο και με ευγενέστατο προσωπικό. Το όραμα των ιδιοκτητών πετυχαίνει το σκοπό του , να προσφέρει ηρεμία και άμεση επαφή με τη φύση. Οι λεπτομέρειες όμως είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά, και η προσωπική εμπειρία μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα. Η πρώτη εικόνα που είδαμε στο κατά τα άλλα υπερ ευρύχωρο σπιτάκι, ήταν νερά στο πάτωμα του μπάνιου. Σκεφτήκαμε καλοπροαίρετα ότι το έπλυναν τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβαν να το σφουγγαρίσουν. Η ευγενέστατη κοπέλα της υποδοχής μας προετοίμασε για μυγάκια που μπορεί να δούμε στα παράθυρα και να μην φοβηθούμε, όχι όμως για τα μικρά σαν- σκαθαράκια που ήταν πάνω στη μαξιλαροθήκη. Η μυρωδιά και η αίσθηση της έντονης υγρασίας στο δωμάτιο, σε σημείο που να νομίζεις ότι είναι βρεγμένα τα σεντόνια και τα ρούχα που άφηνες στο κρεβάτι, πίστευα ότι ήταν μέρος του "κόνσεπτ" - πέτρινα σπίτια , δίπλα ακριβώς σε τρεχούμενα νερά, μέσα στο δάσος", γι 'αυτό και δεν διαμαρτυρηθήκαμε από την πρώτη στιγμή. Το παράθυρο του μπάνιου δεν άνοιγε για να μπορέσει να αεριστεί το σπίτι. Την επόμενη μέρα συζητώντας με άλλους ενοίκους συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή η αίσθηση της υγρασίας μάλλον αφορούσε μόνο το δικό μας σπίτι, ίσως γιατί ήταν το τελευταίο πιο χωμένο μέσα στη χαράδρα. Και εκεί απογοητευτήκαμε. Γιατί σε ένα όχι γεμάτο ξενοδοχείο, επέλεξαν να μας βάλουν ίσως στο χειρότερό τους κ πιο παραμελημένο δωμάτιο. Το παρτέρι ακριβώς έξω στο διάδρομο ήταν γεμάτο τσουκνίδες που αν είχες την ατυχία να σε ακουμπήσουν γέμιζες κοκκινίλες και σε έπιανε φαγούρα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι την ημέρα αναχώρησης γυρνώντας από το πρωινό βρήκαμε το μπάνιο και το σπίτι πλημμυρισμένο, από ακάθαρτα νερά (της αποχέτευσης) και αναγκαστήκαμε να πατάμε πάνω σε ακαθαρσίες για να μαζέψουμε τα πράγματα από το μπάνιο. Οπότε και τα νερά της υποδοχής μας ήταν ίσως από αυτό. Όταν το ανέφερα στην υποδοχή καταλήξαμε στο ότι ήμασταν απλά άτυχοι και δεν υπήρξε καμία διάθεση ούτε "απολογίας" ούτε συγγνώμης, ούτε να "επανορθώσουν " με κάποιο τρόπο. Ατυχίες όντως συμβαίνουν αλλά καταλάβαμε ότι δεν το άκουγαν πρώτη φορά. Δεν μπορώ να ξέρω αν η κατάσταση στο σπίτι ήταν επιβαρυμένη από τον Ιανό (2020), όταν όμως πληρώνεις 200 ευρώ - φιλική τιμή - τη βραδιά, σίγουρα περιμένεις κάτι καλύτερο. Σχετικά με τις αυθεντικές - παραδοσιακές γεύσεις, δεν αμφισβητεί κανείς ότι όλα τα προϊόντα είναι τοπικής ή δικής τους παραγωγής, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αυτόματα είναι και νόστιμα. Όλα ήταν καλά, από το πρωινό μέχρι και τα γεύματα, θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα. Ειδικά με αυτές τις τιμές. Στο πρωινό , πρέπει να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστούν οι μύγες, που ακουμπούσαν στα πεντανόστιμα κατά τα άλλα τυριά και αλλαντικά. Υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες. Το ψω